Apodyopsis*

Apodyopsis*

Tinutulaan ko

Ang iyong alindog sa suot na damit

Ang bawat kurbada at bawat pulgada ng baywang mo’t dibdib

Ang bawat piraso ng hiblang nilugay na parang tilamsik

Ng tubig sa labing sadyang nauuhaw sa’yong mga halik.

Tinutulaan ko ang iyong pag-alis

Ng damit sa isip.

 

At inaabangan;

Makapigil-hingang mabining pagtalop

Baluting hiwaga ay parang bulaklak: kayraming talulot

At bawat paglagas ay aking marahang pilit pinupulot

Sapagkat masamang malaglag sa lupa ang panyo ng Diyos.

At inaabangang sa akin mahulog

O iyong iabot.

 

Kinasasabikan

Ang bawat eksenang kahawig ay dulâ.

Tanawing gumuhit sa kailaliman ng aking gunita

Sa bawat sandali ng ‘yong paglalahad; ako’y namamangha.

Katulad mo’y dagat sa lalim at ganda; nais kong mamangka.

Kinasasabikang ako ay mawala

Sa ‘king pagnanasa.

 

Pinagdarasal kong

Bumagal sandali ang daloy ng oras

Upang ang tanawing pinabubukadkad ay huwag lumipas

Nais kong ikintal sa puso at diwa ang tagpong namalas

Kung kaya ko lamang ipasok sa isip ang atat kong palad,

Pinagdarasal kong tayo ay maglapat

Ngayon hanggang wakas.

 

 

*Apodyopsis – mental na paghuhubad sa isang tao.

 

Public Domain Image Undressing
Ferdie L. Eusebio
Latest posts by Ferdie L. Eusebio (see all)