Ang Kalungkutan
Ang kalungkutan
ay parang kaibigang
matagal nang napawalay
Bigla siyang daratal
nang ‘di mo namamalayan.
Tatawagin ka niya
nang walang abiso
sa gitna ng pagpapahinga
o sa tambak ng trabaho.
At bigla mo na lang matatagpuan
ang sarili mong s’ya’y kayakap
at magiliw na kausap.
Yayayain ka niyang sariwain
ang mga kapanapanabik na sandaling
kaytagal mo nang hindi nadarama.
Aakayin ka rin niyang alalahanin
ang mga taong hindi nakakapiling.
Inyo ring mapag-uusapan
mga tagumpay at kabiguang
parang buhos ng ulan
kung iyong maranasan.
Kagyat kang magtataka
sa kanyang pagdalaw
ngunit iyo ring makikitang
kayo’y nagkakaunawaan.
At sa sandaling siya’y magpaalam
Hihimukin ka niyang
sa kanya’y sumama
Mamumukat mo na lamang
magkasama na kayong naglalakad
at magkadaupang-palad
sa lansangang mapanglaw
na kayo lang ang nagdaraan.
Image Chester Bennington Plays his Guitar by Suran2007
Ang tulang ito ay bahagi ng koleksyon na pinamagatang “Tilamsik ng Haraya“. Mada-download ng libre ang e-book na ito dito sa aming website.
