Bakunawa
Nilamon ng serpiyente ang buwang
kadluan ng laksa-laksang alaala.
Bolang tanglaw sa gabing mapanglaw
Ay ngayo’y pulang pula. Nababad sa dugo
ang pinaslang na musa sa kalangitan.
Walang natira sa Bathaluman kundi bungo
Na sa halip maluoy ay lalong namukadkad.
Umawit ng ponebre ang mga naulilang tala
habang ang serpiyente’y lalong nandahas.
Wala siyang magawa pagkat siya’y nag-iisa
sa ibabaw ng bangkay ng pinuksang kalaban.
Ngayo’y singlamig ng gabi ang pag-iisa
Na umuuk-ok sa ilalim ng kanyang puso.
Ang serpiyenteng magiting, ‘di kinaya
ang bigat ng kalungkutan – itinutok ang nguso
Sa sariling katawan at nagsimulang kumagat
hanggang maubos pati ang kanyang mukha.
Lumbay ng gabi at mga tala ang namayagpag
Habang nag-aabang sa muling pagsilang ng diyosa
na sa haba ng dilim ay magpapanumbalik ng tanglaw.
Sa mitolohiyang Filipino, ang Bakunawa ay isang higanteng serpiyente, dragon, o buwaya na kumakain ng buwan o araw na siyang dahilan ng eklipse.
Public Domain Image Blood Moon
- Ang K’wento ni T’nalie* - November 15, 2024
- Sa Bubóng ng Pag-asa - November 15, 2024
- Eklipse - November 10, 2022